ZARYS WYDARZEŃ Z HISTORII
Zespołu Szkół Zawodowych Nr 2
im. 5 Pułku Ułanów Zasławskich w Ostrołęce
 
Kurpiowszczyzna w całej swojej historii nie należała do atrakcyjnych gospodarczo regionów Polski ze względu na brak surowców oraz na mało żyzne, piaszczyste tereny w większości pokryte lasami sosnowymi. Region był więc ubogi, nie istniał tutaj żaden przemysł. Ludność zajmowała się głównie mało wydajnym rolnictwem i korzystała z bogactw leśnych.
Ostrołęka była niewielkim miastem regionu, w którym istniało drobne rzemiosło, funkcjonowały urzędy; miejski i powiatowy oraz kilka szkół. II wojna światowa dokonała ponadto znacznych zniszczeń i rozproszyła mieszkańców. Po jej zakończeniu, ludność liczyła kilkanaście tysięcy, bez zaplecza gospodarczego, ze słabą infrastrukturą mieszkaniową, oświatową i kulturalną. Rozpoczęła się odbudowa miasta ze zniszczeń wojennych. Ówczesne władze centralne podjęły decyzje o uprzemysłowieniu najbardziej zaniedbanych regionów kraju. W programie tym znalazła się także Ostrołęka. W połowie lat pięćdziesiątych rozpoczęło się wielkie uprzemysłowienie miasta. W Ostrołęce - Wojciechowicach zlokalizowano Elektrociepłownię, która po kolejnych etapach rozbudowy stanowi obecnie Zespół Elektrowni Ostrołęka. Kolejnym dużym zakładem powstałym wówczas, była Fabryka Celulozy i Papieru, obecnie jest to INTERCLL S.A. Jednocześnie z wielkim przemysłem zaczęło rozwijać się budownictwo, dzięki któremu zaczęły powstawać pierwsze osiedla mieszkaniowe i łączność. Rozpoczęła się wielka migracja ubogiej ludności Kurpiowszczyzny do Ostrołęki. Czekała tu na nią praca i mieszkania.
 
 1959/61 r.
 
           Rosnące potrzeby rynku pracy na wykwalifikowanych robotników oraz kadrę techniczną, szczególnie po uruchomieniu w 1959 r Ostrołęckiej Fabryki Celulozy i Papieru, przyczyniły się do uruchomienia 1 września 1961 r Zasadniczej Szkoły dla Pracujących przy OFCiP (kolejne nazwy OZCP i INTERCELL S.A.). Dyrektorem szkoły został Edward Załuska. Zajęcia praktyczne młodzież szkoły przyzakładowej, przez cały okres istnienia odbywała w OFCiP
1962 r.
1 września 1962 r zarządzeniem Ministra Oświaty zostało powołane Technikum Przemysłu Papierniczego w Ostrołęce – Wojciechowicach. Nabór kandydatów do szkoły przeprowadził inż. Edward Chojnicki - dyrektor Technikum Elektrycznego w Ostrołęce. Przyjęto 82 uczniów z Ostrołęki i okolic. Dyrektorem zorganizowanej szkoły i istniejącej już Zasadniczej Szkoły Przyzakładowej został inż. Tadeusz Rossa.
Mimo bardzo skromnej bazy lokalowej szkoła rozwijała się szybko. Uczniowie, których z każdym rokiem przybywało więcej, początkowo uczyli się w małym starym budynku nieopodal OZCP przy ul. I Armii Wojska Polskiego w pobliżu Elektrociepłowni. Ze względu na trudne warunki lokalowe, młodzież uczyła się także w biurowcach zakładów papierniczych i w tzw. Domu Sportowca ( był on w tym samym miejscu co obecnie ale zbudowany z drewna, później spłonął) i nowo wybudowanym wówczas budynku Szkoły Podstawowej Nr 4 w Ostrołęce – Wojciechowicach. Imprezy szkolne, których było bardzo dużo odbywały się w Zakładowym Domu Kultury (do 2001 r. Ostrołęckie Centrum Kultury) w Ostrołęce – Wojciechowicach.
 
1965 r.
 
W maju 1965r. został wbudowany kamień węgielny pod nowy gmach szkolny /dotychczas funkcjonujący przy ul. Batalionu Czwartaków 6.
 
1966 r.
 
1 września 1966r. Wiceminister Oświaty i Wychowania dr Michał Godlewski dokonał uroczystego otwarcia nowej szkoły. Była to pierwsza szkoła w północnym regionie Polski wybudowana z wielkiej płyty (najnowocześniejszą wówczas technologią), w ciągu 1 roku i 4 m-cy. W kolejnych latach na terenie o pow. 4 ,8 ha przeznaczonym na kompleks szkolny powstawały; warsztaty , internat na 360 miejsc, pawilon tzw. chemiczny, boiska atletyczne, strzelnica.
 
1967 r.
 
1 września 1967 r. powstała Państwowa Szkoła Techniczna.
 
1 września 1967 r. oddano do użytku Warsztaty Szkolne, w których młodzież klas technicznych odbywała zajęcia praktyczne.
 
1968 r.
 
21 lutego 1968r -zarządzeniem Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego, Technikum Przemysłu Papierniczego otrzymało imię „Bohaterów Związku Radzieckiego – Wiery Bielik i Tatiany Makarowej”. Data nadania imienia została ustanowiona datą święta szkoły, w którym corocznie uczestniczyły władze polityczne, przedstawiciele ambasady ZSRR w Polsce oraz młodzież i nauczyciele ze szkół w Kierczi i Kałudze.
 
1 września 1968 r. decyzją Kuratorium Okręgu szkolnego Warszawskiego, powołano Zasadniczą Szkołę Zawodowa Nr 3.
 
W roku szkolnym 1967/68 powstało boisko lekkoatletyczne. Poza pracami specjalistycznymi zostało wykonane w czynie społecznym przez młodzież, rodziców i nauczycieli z Romanem Filipowiczem na czele.
 
W roku 1968/69 oddano do użytku młodzieży Internat na 360 miejsc.
 
 
Oprac. Wiesława Gałka